____Double Juliet____[ TVXQ Fiction & Yaoi ] - ____Double Juliet____[ TVXQ Fiction & Yaoi ] นิยาย ____Double Juliet____[ TVXQ Fiction & Yaoi ] : Dek-D.com - Writer

    ____Double Juliet____[ TVXQ Fiction & Yaoi ]

    Warning NC- [17+1] & Yaoi : [ Jae-Xiah / Xiah-Jae ] สงสัยมั้ยว่า...มันต่างกันตรงไหน....? ขอยืนยันว่ามันต่าง!!

    ผู้เข้าชมรวม

    5,649

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    5.64K

    ความคิดเห็น


    44

    คนติดตาม


    9
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  6 ก.ค. 50 / 18:25 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      !!! Double Juliet !!!



      บีเอ็มดับเบิ้ลยูสีดำมันเป็นเงาล้อกับแสงไฟริมถนนจอดเทียบท่าอย่างสง่างามหน้ารั้วบ้านหลังเล็กที่มีป้ายหมายเลขสีม่นแขวนไว้เอียงๆ

      ร่างบางสะดุ้งนิดๆก่อนจะปรือดวงตาสีนิลใสให้เบิกออก ผมสีเดียวกันล้อมกรอบใบหน้าขาวนวลที่ติดจะแดงเรื่อนิดๆราวกับเป็นไข้ มือบางเลื่อนไปปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะผลักประตูรถออกไปเบาๆ

      ตอนนี้เป็นเวลาดึกสงัด.....หากแต่เสียงหนึ่งก็ทำให้ร่างบางแปลกใจ....

      “แจจุง.....กลับช้าจัง” ใบหน้าน่ารักนั้นโผล่หน้าออกมาจากรั้วบ้านข้างๆ แจจุงส่งยิ้มให้น้อยๆก่อนยิ้มนั้นจะหายวับไปกับตาทันทีที่ได้ยินคนข้างตัวเปรยเบาๆ

      “ใครหรอแจจุง....”

      “อย่ายุ่งกับเขา.....” ร่างบางตัดบทเรียบๆก่อนจะปิดประตูให้อย่างเบามือ หารู้ไม่ว่าคนข้างในนั้นหาได้วางตาจากร่างเล็กอีกคนไม่.......

      “........หึ” เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นเบาๆก่อนรถจะเคลื่อนตัวออกไป พร้อมกับความโล่งอกของคนสวย

      “ทำอะไรอยู่ดึกดื่นป่านนี้ฮะ จุนซู” แจจุงหันไปสนใจกับร่างเล็กที่แง้มประตูเล็กเดินตามเขามา มือบางไขกุญแจไปพลางก็ฟังร่างเล็กข้างๆพูดไปพลาง

      “ก็เรื่อยๆน่ะ แหมฉันอยากงานยุ่งแบบแจจุงบ้างจัง ตอนนี้แทบจะไม่มีงานเลยนะรู้เปล่า.....อยู่บ้านกินๆนอนๆทั้งวัน น่าเบื่อจะตาย.... ว่าแต่ใครมาส่งหรอ....” จุนซูก้าวเข้าไปในบ้านของแจจุงอย่างเคยชินก่อนทั้งคู่จะไปกองรวมกันบนเก้าอี้สนาม

      “....อืม....ผู้จัดการน่ะ” แจจุงตอบเสียงเนือย.......

      อย่าอิจฉาเลยจุนซู......งานของฉันน่ะ......

      “โหว ฉันมีแต่แม่นี่ล่ะคอยจัดการ...อุ๊บ ขอโทษ” เมื่อรู้ว่าตัวเองหลุดปากเรื่องไม่ดีออกไปมือบางก็รีบตะครุบปากตัวเองไว้ก่อนจะยิ้มเก้อเพราะแจจุงเองก็ไม่ได้มีท่าทีจะโกธรอะไร

      ใช่......เค้าไม่มีแม่.....ไม่มีครอบครัว.....

      “นี่ฝากฉันกับผู้จัดการให้หน่อยสิ...นะๆ” แจจุงส่ายหัวเรียกเสียงโห่เบาๆได้จากคนน่ารัก

      “.........ถ่ายโฆษณายาสีฟันไปแหละดีแล้ว นายยิ้มสวยจะตาย”

      “เชอะ งกจัง” จุนซูทำปากยื่นก่อนจะสะบัดหน้างอน คนสวยคลี่ยิ้มก่อนจะส่งมือไปหยิกแก้มนิ่มเบาๆ

      “ไม่ได้งก.....แต่มันไม่สนุกนักหรอก” แจจุงว่าพลางดึงแก้มเล่นไปพลาง

      “อะอุกสิ...ได้เออคนเย้อออจาตาย...(สนุกสิ ได้เจอคนเยอะจะตาย)”

      ถ้านายรู้จักมันดี....นายจะไม่พูดอย่างนี้หรอก จุนซู........

      งานที่ต้องจำใจทำทั้งที่ไม่ได้อยากจะทำ.....

      งานที่ต้องทำเพื่อแลกกับอิสรภาพ.......................




      “อื้อ.....อ่ะ.....อ่าา....” ริมฝีปากบางครางไม่หยุดเมื่อเรือนร่างเปลือยเปล่ากำลังเต้นระบำอยู่บนท่อนเนื้อคับตึง.......ก้นนิ่มกระแทกใส่ไม่ยั้งมือแสงไฟสาดส่องเข้าหา.....

      บทรักอีโรติกท่ามกลางสายตาของทีมงานนับสิบ ไม่ได้ทำให้นักแสดงมืออาชีพเล่นผิดพลาดเลยแม้แต่นิด...เพราะนี่เป็นละครฉากนึงที่ไม่ต้องมีบท......หนังที่เล่นไปตามอารมณ์ที่ถูกเล้าโลมมิได้หยุด

      “คัท! เปลี่ยนเทปเร็วเข้า....” ว่าเท่านั้นก็หันไปสั่งงานช่างกล้องให้เดินเข้าไปใกล้เตียงนอนเพื่อซูมผิวใสใกล้ๆ

      “อืม....อ่า...ซี๊ด.....อืมม....” แจจุงยังคงขยับสะโพกบางขึ้นลงอย่างเนิบนาบ เรียกเสียงครางทุ้มได้จากคนข้างล่าง....ชายหนุ่มที่กำลังจะเก็บกักอารมณ์ไว้ไม่อยู่

      “เอาล่ะ...เทก!” สิ้นคำ ร่างบางก็เริ่มจะกระแทกไม่ยั้งอีกครั้ง รอยยิ้มเย็นถูกคลี่ออกโดนคนบนเก้าอี้ส่วนตัวของผู้กำกับ

      แจจุง....ยางอายของนาย...มันหายไปไหนหมดแล้วล่ะ....

      ครั้งแรกของนาย.....ยังร้องไห้แทบสิ้นสติไม่ใช่หรือไง....


      “อ่ะฮึก....อ๊า......อื้ม....อ่ะ...อ๊า” เสียงกรีดร้องดังคลอตลอดเวลาที่กลุ่มเนื้อด้านหลังเสียดสีแก่นกายอันโต กระทั่ง.....นัยน์ตาสีนิลที่เคยปิดอยู่ตลอด ปรือขึ้นน้อยๆสบเข้ากับใบหน้าคุ้นเคย...

      จุนซู.....

      “อ๊ะอ๊า...อ๊าาาา” แม้ว่าหัวใจกำลังกระตุกอย่างแรง แต่ร่างกายไม่ได้รู้สึกไปด้วย มันกำลังสุขสมอย่างถึงที่สุดเมื่อสะโพกบางเคลื่อนตัวลงรูดจนสุด

      ร่างกายกำยำข้างใต้เกร็งแน่นก่อนจะปลดปล่อยน้ำอุ่นเข้าไปในโพรงของร่างบางที่สั่นอย่างน่ากลัว ใบหน้าแดงซ่านจดจ้องอยู่กับใบหน้าเล็กๆของแขกใหม่ แววตาที่ทอดมองมาทางเค้านั้นราวกับจะต่อว่า....ถึงสิ่งที่เค้ากำลังกระทำ แต่ยังไงซะคราบขาวขุ่นที่เค้าเพิ่งจะปล่อยมันออกไป...ก็ไม่อาจจะลบเลือนออกไปได้

      นายมาที่นี่ได้ยังไง..จุนซู

      มือหนาของผู้กำกับโอบเข้าที่ไหล่บางของจุนซู เรียกสติของแจจุงให้หมุนคว้างกับไปสนใจกล้อง ใบหน้าเนียนค่อยๆโน้มเข้ากดจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นเล็กสอดดันเข้าไปไล้เลียอย่างแข็งกระด้าง.....ก่อนจะค่อยๆอ่อนลง

      หมอนั่นมันตั้งใจจะทำอะไรถึงได้พาจุนซูมา

      แจจุงผลุดลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปคว้าเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดขึ้นมาจากพื้น แล้วหันไปพูดตามบท...

      “.......ขอโทษนะวันนี้ค้างไม่ได้...ไว้วันหลังจะโทรหานะ”

      “คัท! เอาล่ะดีมาก เตรียมฉากต่อไปได้เลย” เสียงตะโกนเบาๆจากคนที่กำลังโอบไหล่ร่างบางอยู่ จุนซยังคงยืนค้างอยู่อย่างนั้น....

      นั่นแจจุงไม่ใช่หรอ.........

      “ฉากต่อไป....วันนี้เล่นแค่ครั้งเดียวไม่ใช่หรอ” แจจุงหันมาแล้วก็ต้องหลบตาเมื่อเผชิญกับจุนซูอีกครั้ง

      “อืม...งานนายเสร็จแล้ว กลับได้ตามสบายนะ” ร่างสูงเหยียดยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ

      “ฉากนี้ของจุนซุเค้า”

      “ห๊ะ....แก....” เสียดลอดไรฟันพร้อมกับสายตาที่ครุกกรุ่นอยู่ภายใน ร่างสูงผู้มีอำนาจจัดการทุกสิ่งมองมือบางที่กำแน่นแล้วก็อมยิ้ม

      “ฉันโทรเรียกพระเอกมาแล้ว...อย่าห่วงเลยแจจุง”

      ไอ้...สารเลวเอ้ยยย!!!

      “ขอฉันคุยกับจุนซู.....” แจจุงบอกเสียงเรียบหลังจากรวบรวมสติได้อีกครั้ง จุนซูนายรู้บ้างมั้ย....ว่ากำลังเดินมาเจอกับอะไร!

      “อ้อ ได้สิ ตามสบาย อย่ารังแกเค้าล่ะแจจุง...” ว่าพลางก็ตรงเข้ามาหอมแก้มร่างบางแล้วกระซิกท่อนสุดท้ายเพียงเบาๆ “เดี๋ยวของใหม่จะช้ำเสียก่อน...”



      บัดซบเอ้ย!!!

      “นายตั้งใจจะทำอะไรถึงได้จงใจเดินเข้ามาติดกับหมอนั่น” แจจุงที่สุดจะกลั้นอารมณ์ทั้งหมดปล่อยมันไปกับร่างบางที่ยังคงตะลึงงันไม่หาย

      จุนซู....เป็นเพื่อนคนเดียว......เป็นคนเดียว......ที่เห็นว่าเค้าสำคัญ...

      แล้วทำไมนาย...............

      ฉันจะช่วยนายได้ยังไง..........

      “..................แจจุง.........” เสียงเรียกนั้นแผ่วราวกับยังคงไม่เชื่อสายตา แจจุงแทบจะสำลักกับคำนั้น.....เมื่อคนตรงหน้าเรียกชื่อเขาแบบนั้น.....

      เหมือนจะไม่เชื่อว่า.....คนๆนี้คือคิมแจจุง......

      “ขอโทษนะจุนซู มันเป็นความผิดของฉันเอง กลับบ้านกันนะ” มือบางรวบข้อมืออีกฝ่ายมากุมไว้

      “อืม...” คนสวยเห็นจุนซูยิ้มตอบก็วางใจ......ไม่ได้ผิดสังเกตกับใบหน้าน่ารักที่ติดจะแดงซ่านกว่าปกติ

      “โกธรฉันรึเปล่า” น้ำเสียงลังเลเป็นของแจจุงที่กำลังพาจุนซูเดินหลบออกไป

      “เรื่องอะไร....อ๋อ....เปล่า...........แค่ตกใจน่ะ”

      ตกใจ......... เพราะอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย

      หรือเพราะแจจุงสวยมากจนเขาใจเต้นแรง....ยังไม่หยุดเลยแม้กระทั่งตอนนี้



      “จะไปไหนน่ะแจจุง” แจจุงสะดุ้งเฮือกเพราะจู่ๆร่างสูงที่เขาไร้หนทางจะต่อต้านก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้า

      “เรากำลังจะกลับบ้าน” ร่างบางชักสีหน้าน้อยๆ เจ็บใจนักที่หนีไม่พ้น

      “ผิดแล้วแจจุง.....แค่นายเท่านั้นที่จะกลับ” สิ้นคำ ร่างสูงก็รวบตัวจุนซูให้ถอยหากจากแจจุงและพาเดินกลับไปยังฉากที่เตรียมไว้

      “จุนซู!!!!!!!!” แจจุงแผดเสียงเรียกก่อนจะสาวเท้าตามไปอย่างเร็ว

      “แจจุงกลับบ้านเถอะ ฉันมาเป็นไร” จุนซูพูดทั้งที่แก้มทั้งสองข้างแดงเรื่อ ริมฝีปากนิ่มสั่นน้อยๆ

      “.....พูดอะไรน่ะจุนซู”

      “อยู่แบบนี้...ฉันทรมาน.......อ่ะ อื้อ” มือหนาที่เขาขยำก้นนิ่มส่งผลให้จุนซูปริปากครางพร้อมสะดุ้งสุดตัว แจจุงมองรอยยิ้มเย็นแล้วก็เริ่มจะจับเค้าอะไรได้ มือบางกำแน่นเกร็งจนสั่น....

      “แก!!! วางยาจุนซูสินะ”

      “อย่าทำเสียงแบบนั้นกับฉันสิ ไม่น่ารักนะแจจุง” คำตอบที่บ่ายเบี่ยงทำให้แจจุงยิ่งมั่นใจ

      “พระเอกมาถึงรึยัง ตั้งกล้องไว้ได้เลยนะ” และแล้วขาเรียวก็แทบจะทรุดลง เมื่อคนสำคัญของเขากำลังตกอยู่ในกำมือของคนที่ร้ายกาจที่สุด เท่าที่เค้าเคยเจอ...

      คนที่ทำให้ คิมแจจุง ตกเป็นทาส.....

      ได้แต่รอคอยอิสรภาพอย่างหมดหวังอย่างทุกวันนี้.....

      พวกเขาเดินกลับมาที่นี่อีกแล้ว........กองถ่ายที่เขาต้องร่วมรักกับคนแปลกหน้านับสิบนับร้อย......ที่ๆมีแต่กลิ่นและรสชาติของกิเลสตัณหา...

      “เดี๋ยว......” ร่างสูงหันกลับมาหาแจจุงก่อนจะเลิกคิ้ว

      “ให้ไปส่งมั้ย”

      “ให้ฉันเล่นด้วย.......” ริมฝีปากบางเม้มแน่นก่อนจะมองหน้าของจุนซูแล้วเค้าก็ตัดสินใจแน่วแน่.....ถ้าเล่นด้วยก็ยังพอจะช่วยอะไรได้บ้าง

      “เอ...จะไหวหรอ”

      “เสร็จแล้ว...จะให้ไปต่อที่ห้องนายด้วยก็ยังได้” ว่าเท่านั้นร่างบางก็เดินไปโฉบเอาตัวจุนซูเดินไปเข้าฉากด้วยกัน

      ลับหลังร่างบางทั้งสอง รอยยิ้มปีศาจก็คลี่ออกจางๆ.......

      ขอบใจนะแจจุง ที่อาสาเอง....นึกว่าจะต้องบังคับกันซะแล้ว....หึหึหึ



      “เปลี่ยนบทนิดหน่อยนะพวกเรา ให้แจจุงกับจุนซูเล่นกันไปก่อน ในระหว่างที่พระเอกยังไม่มา เอาล่ะกล้องพร้อมนะ” เสียงก้องทำให้หลายคนเริ่มประจำตำแหน่ง แจจุงหันไปเตรียมจะค้างแต่ใบหน้าของคนๆนั้นก็เหมือนจะบ่งชัด

      เขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินใจ...


      “แจ..จุง...” เสียงขาดห้วงของจุนซู เรียกให้แจจุงหน้าแดงซ่านตามไปด้วย “ร้อน...ฮือ..ฮึก อึดอัด....”

      แจจุงยกมือขึ้นปาดน้ำใสที่ไหลล้นออกจากหางตา ก่อนจะประคองใบหน้าเล็กให้หันมาทางเขา ริมฝีปากนิ่มค่อยๆจรดลงบนกลีบปากบางที่ดูจะตกใจไม่หาย แจจุงคลายจูบออกก่อนจะยิ้มนิดๆ

      ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกแล้ว....

      “ทำแบบนี้แล้วจะดีขึ้นนะจุนซู” คำปลอบใจ.....พร้อมกับรสจูบหอมหวาน ลิ้นเล็กสอดเข้าไปหยอกล้อเบาๆ และเป็นอย่างคาด...จุนซูจะเคยจูบแบบDeep kiss รึยัง......

      คำตอบนั้นแสนง่าย......

      เป็นอันว่า แจจุงต้องกลายมาเป็นฝ่ายรุก มือบางประคองศีรษะของจุนซูให้เอียงรับ ก่อนจะเป็นฝ่ายเบิกตาขึ้นน้อยๆบ้าง เมื่อจุนซูดันลิ้นเล็กกลับมาเล่นในปากของแจจุง

      “อื้อ.......” ใบหน้าหวานแลกจูบกันอยู่นานสองนานท่ามกลางความเงียบสงัด...มีเฉพาะแต่เสียงดูดปากเบาๆที่เล่นเอาคนมองต้องเสียวตาม

      อุเคะ....มาเล่นกันเองแบบนี้......โถ่เว้ย

      ถ้าอยากได้พระเอก ก็บอกสิ.....ใครแม่งก็อาสาล่ะวะ......

      “ร้อน...” จุนซูว่าตามด้วยการจัดแจงถอนเสื้อเชิ้ตตัวบางออกเอง แจจุงเองก็รั้งสติไว้แต่แต่เพียงเบาบาง มือบางถูกส่งไปจัดการกับกางเกงของจุนซู ริมฝีปากฉ่ำตรงเข้าครอบครองอย่างไม่รั้งรอ

      “อ๊า ตรงนั้น.....อื้อ.......อ่ะ อ๊า...อ่า อื้อ” แจจุงละเลียดดูดทิ้งน้ำหนักสลับกัน มือบางที่กำท่อนเนื้อก็รูดตามเป็นจังหวะเดียวกัน ก่อนลิ้นเล็กจะเอาแต่เลียวนตรงส่วนปลาย..

      น้ำใสไหลเยิ้มออกมาเรื่อยๆโดยที่จุนซูได้แต่ครางหวาน เนื้อตัวแดงเป็นจ้ำเพราะฤทธิ์ยาเหมือนเพราะความซ่านไม่อาจรู้ได้ สิ่งเดียว....ที่รู้สึก คือความร้อนจากริมฝีปากนิ่มที่กำลังเลียตรงนั้นของเขาอยู่

      “.....ยังร้อนอยู่รึเปล่า” แจจุงถอนริมฝีปากออกก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบ จุนซูไม่ตอบเพียงแต่หอบเบาๆ
      ความปรารถนาที่แข็งตัวขึ้นอาจเป็นคำตอบที่ดีกว่า....

      ร้อนยิ่งกว่าเดิม...ซะอีกล่ะสิไม่ว่า

      “แจจุง...จะทำอะอ๊า....อื้อ” แวบเดียวที่จุนซูหลับตาลงร่างบางก็ถอดอาภรณ์ของตัวเองออกบ้าง ก้นนิ่มกดลงบนท่อนเนื้อก่อนจะรับมันเข้าไป

      ใบหน้าสวยบิดน้อยๆเพราะความอึดอัด ทั้งที่ยังไม่ได้รับการปรนเปรอแบบนี้...ทำไมเค้าถึงอยากใส่ของจุนซูเข้ามานะ....

      “อ่า อื้อ.....อ่า.....อื้อ” แจจุงครางแผ่วพร้อมๆกับขยับสะโพกขึ้นลง นัยน์ตาเรียวของจุนซูมองคนตรงหน้าอย่างหลงใหล ก่อนจะสะดุดกับส่วนนั้นของแจจุง....

      มือบางส่งไปกอบกุมท่อนเนื้อสีสวยของแจจุงขึ้นมา ก่อนจะหมุนมือเบาๆตรงส่วนปลายส่งผลให้แจจุงชะงักหยุดการกระทำทั้งหมด

      “อื้อ...ฮ่ะ....นายไม่ต้อง...อื้อ...ทำอย่างนั้นก็ได้” ว่าไปแบบนั้น แต่กลับรู้สึกดี.....เมื่อจุนซูรูดตามยาวแรงๆ อกบางแอ่นกับสัมผัสสะท้านตามด้วยสะโพกบางที่เริ่มยกตัวขึ้นอีกครั้ง

      “อ๊า....อื้อ...อ่า...ฮึก” เสียงครางผสานกันไปอย่างไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ก่อนที่แจจุงจะโอบรอบคอของจุนซู ให้อ้อมแขนของจุนซูโอบรอบตัวเอง แจจุงขยับสะโพกขึ้นจนเกือบสุดแล้วใส่กลับลงมาใหม่อย่างแรง ทำซ้ำๆอย่างนั้นจนเอวบางแทบรับไม่ไหว..... ความเสียวซ่านแร่นริ้วขึ้นตามจุดสัมผัสจนจุนซูเกร็งไปทั้งตัว อย่างที่แจจุงเองก็ยังรับรู้ถึงของข้างในที่เหมือนจะทนไม่ไหว

      “แจจุง.......” เสียงเรียกชื่อ ทำให้แจจุงฉุกคิดถึงกฏ ที่ว่าด้วยการห้ามเรียกชื่อ.....แต่ตอนนี้ใครมันจะไปสนกันล่ะ “ฉัน...ฮึก”

      “อื้อ...ซี๊ด.......อ่า.....มะ...มาเลย อ่ะ อ๊าาา” ร่างบางทั้งสองกอดกันแน่นเพราะร่างกายที่เกร็งสั่นกำลังตอบรับกันละกัน น้ำขุ่นผลผลิตจากความใคร่ไหลล้นออกจากความปรารถนาของแจจุงพร้อมกับที่ช่องทางถูกเติมเต็ม

      “เลอะแล้ว...” จุนซูว่าก่อนจะถอดสะโพกบางออกอย่างเบามือ.... ตรงนั้น....รู้สึกยังไงบ้างนะ

      ใบหน้าแดงซ่านของแจจุงหยาดเยิ้มเสียจนจุนซูต้องขยับเข้าใกล้เพื่อมองให้ชัดๆ

      “นาย..ดีขึ้นรึยัง....” แจจุงเห็นจุนซูขยับเข้ามาใกล้ก็ออกปากถาม ทั้งที่อกบางยังขยับขึ้นลงไม่หยุด....เหนื่อยจนแทบขาดอากาศ แต่ก็.....สุดๆไปเลยเมื่อกี้....เหมือนกับไม่ได้เต็มที่แบบนี้มานานแล้ว

      “แจจุง...” เสียงเรียกขาดไปเมื่อจุนซูประกบริมฝีปากลงมา แจจุงรับมันไว้อย่างงงๆก่อนจะหน้าแดงเรื่อขึ้นในที่สุด “ฉัน....อยากทำแบบนั้นบ้าง....”

      “นายจะบ้า...อื้อ” แจจุงแหวขึ้นก่อนจะต้องรับจูบของจุนซูอีกครั้ง พระเอกที่ว่ามันจะมามั้ยเนี่ย!!

      เอาเถอะ...ยังไงก็ต้องช่วยจุนซูก่อน

      ฤทธิ์ของยาไม่มีทางจะหายไปง่ายๆ...เขารู้...........เพราะเจอมากับตัวเองไม่รู้จะกี่ครั้ง


      “อื้ม...อื้อ” แจจุงดันจุนซูให้ลงไปนอนก่อนจะไล้ลิ้นเลียรอบๆยอดอกเต่งตึง ตามด้วยดูดเม้มสลับกับจูบแผ่วเบา

      “ช่วยหน่อยได้มั้ย” แจจุงเปรยก่อนจะจับมือบางไปกุมท่อนเนื้อของเขา จุนซูวางมือบนนั้นแล้วเอามาแนบกับหน้าท้องเค้าก่อนจะรูดขึ้นลงไปพร้อมๆกับสะดุ้งสุดตัวเมื่อแจจุงจงใจกัดตุ้มสีแดงเบาๆ

      ตื่นเต้นสินะแจจุง........กับบทบาทที่กลับกันแบบนี้

      แจจุงผละออกมาในที่สุด ก่อนจะนั่งลงรูดให้จุนซูบ้าง มือบางข้างหนึ่งเปลี่ยนกุมมือของจุนซูที่กำลังรูดของเขาอยู่เช่นกัน...

      “อื้อ..อ่ะ...” ร่างกายของตัวเอง...แจจุงย่อมรู้ดี แต่จุนซู......

      “แจจุง.....พอแล้ว.....อ่า อื้อ ฉันอยาก...รู้สึกแบบแจจุงบ้าง.....อื้อ” แจจุงมองจุนซูแล้วก็ยิ้ม ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน จุนซูก็ยังคงเป็นเด็กสำหรับเขา....อยากรู้อยากลองไปเสียหมด

      “งั้น....เริ่มจากนี่ละกัน” นิ้วเรียวปาดเอาน้ำขุ่นที่เริ่มไหลเยิ้มออกมาจากส่วนปลายมาชโลมจนทั่วนิ้ว แล้วแหวกทางเข้าไป จุนซูนิ่วหน้าแทบจะทันที มือบางบิดผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่

      “เจ็บมั้ย...” แจจุงเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว ก่อนจะสอดให้ลึกขึ้น

      “ไม่เท่าไร.....แต่อึดอัด...อือ...” คำตอบที่แจจุงไม่แปลกใจ นิ้วเค้าเองก็รู้สึก...รัดซะแน่นแบบนี้ ขืนเอาของเขาเค้าไปตอนนี้ คนที่จะตายน่ะ...เค้าเองแน่ๆ

      “อย่าเกร็งสิ....ตรงนี้ล่ะมั้ง” จุนซูที่กำลังจะผ่อนคลายจู่ๆก็กระตุกเกร็ง มือทั้งสองเปลี่ยนมาจับไหล่แจจุงแน่น ริมฝีปากเม้มแน่น...

      อะไรกัน...ฮึก....ตรงนี้.....สุดยอด..

      “อ๊า.....อ่า.....อึ๊” นัยน์ตาเรียวปิดแน่น แจจุงมองใบหน้านั้นก่อนจะก้มลงไปจูบปลอบ...

      ก่อนที่นิ้วเรียวจะถูกถอดออกแล้วเปลี่ยนเอาของที่ใหญ่กว่าเข้าไป

      “โอ๊ย....ฮึก....อ่า...โอ๊ย...เจ็บ.......อื้อ” จุนซูบีบไหล่บางแน่น ตามด้วยน้ำใสที่ทะลักล้นออกมาอย่างง่ายดาย

      “อดทนหน่อยสิ.....อยากจะรู้สึกแบบเดียวกับฉันไม่ใช่หรอ” เท่านั้นที่จุนซูก็หยุดร้องแล้วสูดหายใจเข้า รับรู้แต่เพียงแต่ความเร่าร้อนที่คนตรงหน้ามอบให้

      “อ๊า...อ่า...อื้อ อ่า....อื้อ....อ๊า...ซี๊ด............จะ...แจ...” นัยน์ตากลมโตของแจจุงเริ่มหรี่ลงเมื่อรู้ตัวว่าจุนซูไม่ใช่คนเดียว...ที่กำลังโดนรุกเร้า

      ถึงแบบนี้จะไม่ใช่แบบที่เค้าเคยชิน....แต่มันก็...

      ทั้งสองจมอยู่ในความหฤหรรษ์....จนกระทั่งเสียงกรีดร้องเพราะความสุขสมจบลง........


      “คัท....” คำสั่งแผ่วเบาหลังจากที่ทั้งแจจุงทั้งจุนซูล้มตัวลงสลบไปกับเตียงนุ่ม.....

      ใบหน้าหวานที่ยังคงทิ้งรอยแดงไว้จางๆ.....หลับไม่ได้สติสะท้อนอยู่ในจอสำหรับผู้กำกับ......... พร้อมกับที่รอยยิ้มเย็นคลี่บางๆอย่างพอใจ.......

      Double Juleit ; หนังต้องห้ามที่ถูกวางขายในอีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมา........และขาดตลาดอย่างรวดเร็ว



      “ไอ้ยุน......วันนี้มีหนังใหม่ว่ะ แม่งคนแสดงน่ารักชิบป่งเลย” ร่างสูงที่มีรอยยิ้มสดใสเดินมากอดคอกับเพื่อนรักที่กำลังจะตรงกลับบ้าน....

      “หนังแบบนั้น...จะไปสู้ของจริงได้ไงวะ” ยุนโฮหันไปยิ้มๆกับไอ้เพื่อนที่พูดจาได้ดูสถานที่มาก...ที่ยังไม่ทันก้าวพ้นประตูโรงเรียนเลยนะ

      “เอ้า....เห็นแล้วแกจะอึ้ง....” ยูชอนส่งซองใสที่ใส่ซีดีที่ว่าให้ พร้อมกับรอยยิ้มของผู้ชนะ เมื่อยุนโฮถึงกับหยุดเดินแล้วหันมาทางเค้า

      “คนขวา / คนซ้าย” เสียงทั้งสองผสานกันอย่างรู้ใจ ก่อนทั้งสองจะเบิกตาอย่างแปลกใจ

      “เห้ย......ครั้งแรกนะเนี่ยที่แกกับฉันตกลงกันได้” ยูชอนยึดแผ่นคืนมาจากเพื่อนก่อนจะเดินทิ้งห่างไป

      “อยากดูก็รีบๆตามมาซะ....คนซ้ายเห็นว่าจะชื่อแจจุง.....อะไรนี่ละ” มือหนาแกล้งโบกแผ่นไปมาอย่างแกล้งคนข้างหลังไปก่อนจะต้องรีบสาวเท้าเมื่อยุนโฮวิ่งตามมาอย่างเร็ว

      “เดี๋ยวดิ....ยูชอน....รอด้วย!”





      -  The end  -

      TalK::
      SF เรื่องแรกของเรา  ประเดิมด้วย แจเซีย-เซียแจแบบนี้
      คงไม่มีใครสาปส่งนะ  ?? ใช่มั้ย T^T
      เราพึงระลึกแล้วจริงๆว่า ฟิกเราคงขาดคำว่า Warning NC  ไม่ได้!!!
      55555+   ก็เป็นความชอบอย่างนึงนะ  เวลาเขียนก็สนุกดีด้วย
      บวกด้วยความหื่นเล็กน้อยในจิตใจ 555
      จริงๆเพื่อนเราแอนตี้คู่นี้มาก  แต่เรากลับเอามาเขียนจนได้  ขอโทษนะ...(กระซิก)

      เอ็นซี...
      ไม่ได้เขียนนาน ฝืดมากๆเลยอ่า ตรงไหนไม่ดีหรือมันน่าเบื่อก็คอมเม้นไว้เน้อ

      NC-จงเจริญ!!!  555+

      ปล.ขอบคุณที่หลงเข้ามากัน  อีกแล้วใช่ม๊า  555+

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×